Zij vertelde me dat ze vroeger vaak dacht: “Daar heb je hem weer!” Nu weet ze beter, vertelt zij me. Hij wil gewoon niet gecommandeerd worden. Dat deed zijn moeder thuis ook al. Als zij hem toen iets vroeg, dan voelde dat voor hem net als bij zijn moeder. Ze wist er in het begin van hun huwelijk niet mee om te gaan en voelde zich steeds meer machteloos. Zij had zelf de indruk dat ze hem om een gunst vroeg, maar zijn reactie was alsof hij een commando kreeg. Hij zei dan niets meer, liep weg, en deed het gevraagde zeker niet. Ook later niet! Ze vertelt me dat ze nu de juiste manier heeft gevonden en het werkt. Ik neem hem zoals hij is, zegt ze openhartig. We hebben er over leren praten en ik begrijp hem nu beter als toen. Ik regel het huishouden zelf en daar is hij heel blij mee en ik vraag hem hulp bij andere dingen en dat doet hij graag voor me. Ik was onder de indruk. In een relatie gaat het dus niet om geven en nemen, maar om geven en ontvangen!
