Vorige maand was zij samen met hem op het strand. Helaas was het alweer enkele jaren geleden. Na een wandeling langs de vloedlijn met de voeten in het nog wel koude water waren ze even gaan zitten in het mulle warme zand. Ze mijmerde weg en de beelden van die nachtelijke zomerse strandwandeling kwamen weer vers op haar netvlies. Toen was ze zo verliefd op hem, maar van een eerste kus kwam het nog niet. De sensatie van de aanraking van zijn hand voelde ze bijna weer opnieuw. De wind speelde toen ook met haar haren, maar ze kent hem nu veel beter, en zijn ogen stralen veel meer, en de herinnering is zoet. “Teruggaan naar geluksmomenten, fysiek of slechts in gedachten. Maar vooral koesteren”, dacht zij toen ze weer naar huis reden. Het is een besluit van binnen uit diep in je ziel. Het is als het opnieuw richten van je kompas. De goede herinnering beïnvloedde haar stemming ook positief. Herinneren en teruggaan naar de bron van liefde is een actie die gelovigen ook vaak doen, las zij later. Zo gek dus nog niet
