“Ik ga nog even een uurtje naar mijn werk”, zei hij tegen haar ‘s morgens op zijn vrije dag. Ze begreep het belang van zijn gemaakte afspraak en stond er helemaal achter. Ze kende hem en wist dat hij moeite had om de tijd te bewaken als hij vrij was. Daarom besloot ze hem een wat realistischere afspraak te laten maken en zei: “neem een uurtje erbij en misschien nog één, voor als het tegen zit!” In het begin van hun huwelijksrelatie dacht ze hem wel te kunnen veranderen. Ze probeerde zijn zwakke plek – niet plannen in het weekend – aan te pakken. Meestal raakte hij hierdoor geïrriteerd, want mannen (en ook vrouwen) laten zich niet zomaar veranderen. Later begreep ze dat hij in zijn vrije weekend juist ruimte nodig had om te kunnen ontspannen. De klok in de gaten houden, deed hij de hele week al! “Ik ben er dan zeker om 11:00 uur, dag schat”, en weg was hij. Zij kroop achter de computer en wilde op tijd klaar zijn. Het lukt haar niet en ze was blij dat hij er nog niet was toen ze haar laptop dichtdeed. Half twaalf al, en waarom belde hij niet even? Twaalf uur sloeg de klok, en ze neigde kwaad te worden. Hij belde niet, zij belde niet! “De kans verhogen dat je partner uit liefde besluit te veranderen, begint bij jezelf”, gonsde het door haar hoofd. Ze besloot om hem te vergeven. En toen hij om half een dan eindelijk thuis kwam en zij de soep klaar had, kon ze zonder lang gezicht vragen hoe het was gegaan. Hij keek zo verheugd, en vertelde enthousiast dat hij die ochtend wel drie afspraken had. “Het liep allemaal zo gesmeerd, maar de volgende keer ga ik je toch even bellen!”
